Z ogromnym smutkiem dzielimy się z Wami informacją, która dziś do nas dotarła: 10 grudnia zmarł Andrzej Wat. Był historykiem sztuki, który przyczynił się do spopularyzowania twórczości m.in. rzeźbiarza Augusta Zamoyskiego i malarza Jana Lebensteina. Przez wiele lat znajdował się w samym sercu polskiego środowiska emigracyjnego w Paryżu, stając się jego integralną częścią, ale też uprzywilejowanym świadkiem jego ewolucji.

Andrzej Wat urodził się w 1931 roku jako syn Pauliny i Aleksandra Watów. Jego ojciec był pisarzem, tłumaczem i współtwórcą polskiego futuryzmu; jego matka także była pisarką i tłumaczką. Wat dorastał więc w bardzo artystycznym domu, otoczony przez artystów, poetów i pisarzy, takich jak Władysław Broniewski, Jarosław Iwaszkiewicz czy Adam Ważyk.

Po wybuchu II wojny światowej rodzina zdecydowała się na ucieczkę do Lwowa, ale po kilku miesiącach Andrzej i jego matka zostali aresztowani i deportowani na teren dzisiejszego Kazachstanu. W 1946 roku udało im się wrócić do Polski, ale w latach 50. wszyscy przenieśli się na Zachód – zamieszkali najpierw we Włoszech, a następnie osiedlili się na stałe we Francji.

Wat zaprzyjaźnił się wówczas z wieloma artystami i pisarzami mieszkającymi w Paryżu, takimi jak Jan Lebenstein, Konstanty „Kot” Jeleński, Czesław Miłosz. Napisał wiele artykułów, esejów i książek o artystach polskich, ale szczególnie znany jest z publikacji i prac popularyzujących twórczość Jana Lebensteina i Augusta Zamoyskiego.

Fotografia: Ryszard Matuszewski i Andrzej Wat. Fot. Mariusz Kubik, Warszawa, 16 października 2007 (CC BY 3.0)